Maksymiliana<br>Eljowicza. Nie jest to częsty w muzealnictwie przypadek, by móc<br>spotkać się<br>z modelem pozującym przed laty artyście. Szczególnie w Polsce,<br>gdzie dramatyczne<br>dzieje lat wojny oraz pokrętność ludzkich dróg i losów wywróciły<br>na opak wszelkie<br>prawidłowości. Relacja pani Frendler nie tylko przydała<br>rumieńców wspomnianemu dziełu, lecz pozwoliła dokładnie datować<br>portret. Artysta namalował go w 1941<br>roku w getcie warszawskim.<br> Pani Frendler wraz z mężem uratowała się - artysta wraz z żoną<br>i synem zginął<br>w obozie śmierci w Treblince. Pozostał obecny w pamięci swych<br>przyjaciół, bliskich.<br>W swoich dziełach pozostał żywy dla współczesnych i dla tych<br>pokoleń, które<br>przyjdą. Z