postaciach Warszawy lat 60. i 70. Ale w Stanach spotyka pisarz podobne typy. Są też w książce rozdziały stanowiące osobne eseje, np. o Gombrowiczu, Kosińskim czy bardzo przenikliwe opisy Rosji.<br><br>Powiedzieć, że książka jest świetnie napisana, to banał, ponieważ wszystkie książki Głowackiego są świetnie napisane. Dodam więc tylko, że od dawna nie czytałem książki tak dowcipnej. W czasie lektury wielekroć śmiałem się na głos, czego i państwu życzę.<br><br>Janusz Głowacki, Z głowy, Świat Książki 2004, s. 264 <br><br>&lt;au&gt;Zdzisław Pietrasik&lt;/&gt;&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;OPINIE&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Janusz Zemke wiceminister obrony narodowej, o losie żołnierzy w Iraku:&lt;/&gt;<br><br>"- Mówi się, że giną żołnierze ťnadterminowiŤ, których zmusza się do udziału