na próbę mojej zazdrości. Zresztą wiecie, jak mi była oddana. Zawdzięczam jej najpiękniejsze lata, najszczęśliwsze, prawdziwie bezchmurne. Muszę fotografie te powklejać do albumu. Ich miejsce także jest tutaj, pośród pamiątek.<br>- Szkoda, że nie mieliście aparatu filmowego - powiedziała Anna.<br>- Szkoda! - podchwycił Andrzej. - Mógłbym ją teraz oglądać w ruchu, słyszeć mówiącą. Nigdy dawniej nie pomyślałem o tym. Zaraz... Jak to? Ależ oczywiście! Mam jej głos na taśmie, przecież go nagrałem!<br>Mówiąc to z nerwowym pośpiechem otworzył magnetofon i zabrał się do szukania taśmy.<br>- Andrzeju, jest już po czwartej, może pójdziesz z nami coś zjeść? Pod "Kandelabry" albo do "Grand Hotetu" - odezwał się wreszcie