w pięknym wierszu Dziecię Europy pisał:<br> &lt;q&gt;Kto mówi o historii, jest zawsze bezpieczny.<br>Przeciwko niemu świadczyć nie wstaną umarli.<br>Jakie zapragniesz możesz przypisać im czyny, Ich odpowiedzią zawsze będzie milczenie.<br>Z głębi nocy wynurza się ich pusta twarz.<br>Nadasz jej takie rysy jakich ci potrzeba.<br>Dumny z władzy nad ludźmi dawno minionymi Zmieniaj przeszłość na własne, lepsze podobieństwo.&lt;/&gt;<br>Otóż wydaje się, że z pamięcią społeczną jest tak, że z jednej strony była ona od wieków przedmiotem manipulacji ze strony władzy, a równocześnie#zwłaszcza w Polsce#społeczeństwo przeciwko obowiązującej wykładni wysuwało własną wizję historii.<br>Zacznę od truizmu. Osadzenie epok w świadomości historycznej