Boże Ciało, kiedy nasz dom stawał się wielkim, samotnym okrętem. Ale wewnątrz okrętu była lśniąca czernią biblioteka, moja zbawcza Arka, ta dziwna budowla z kryształowymi oknami na krąg nierzeczywisty, na mój na zawsze świat.<br>Pamiętam pierwsze oczarowanie bibliotecznym kręgiem, pamiętam tak mocno, że przychodzą do mnie wszystkie smaki i zapachy dawności. Zapach starej szuflady biurka i zapach miedzianego tygrysa, wypełnionego szklanymi kulkami. Zapach skórzanej teczki i wysychającego w kałamarzach atramentu. Zapach sadzy na parapecie i zgniły zapach siarkowodoru z widzewskiej manufaktury. Zapach wody kolońskiej ojca i zapach perfum mojej matki.<br>Zostałam w dawnych stronach świata. Na bibliotecznej wyspie. Było w niej