życiu, stare kucharki i niańki przywiązane są namiętnie do domów, w których służą, i ubóstwiają dzieci swych chlebodawców, a Wiktoryna stale i niezmiennie gardziła domem, a jej, swojej wychowanki, zdawała się prawie nie cierpieć.<br>Na nic się zdały wszelkie wysiłki. Daremnie Gabriela była posłuszna, łagodna, wesoła i pełna zaufania. Daremnie dbała o Wiktorynę, wyręczała ją w robocie i przejmowała się jej sprawami. Daremnie starała się wciągnąć ją w krąg swoich zainteresowań i przeżyć. <br>Ale już bezcelowość tych wysiłków objawiła się jej w całej pełni właśnie w tę sobotę, nazajutrz po pojedynku z panem Hipolitem Zasobkiem. <br>Spytała z samego rana: <br>- Jak Wiktoryna