odebrać człowiekowi kości i pozbawić go szkieletu, padłby na ziemię sflaczały, niczym kukiełka, której odcięto sznurki. Ponieważ jesteśmy mało uważni i obchodzi nas na co dzień tylko to, co boli, z lekceważeniem myślimy o tej cudownej konstrukcji naszego ciała. Kości nie bolą, nie wysyłają sygnału, że za mało o nie dbamy i nawet dziurawe jak sito dźwigają jeszcze całkiem pokaźne ciężary. Coraz cieńsze i słabsze, pozbawiane systematycznie naturalnego budulca, mówią o nadchodzącej starości. Niestety, ten proces zaczyna się już od 35 roku życia. Umykający niepostrzeżenie wapń zachowuje się jak pieniądz w rękach lekkomyślnego bankiera. Jeszcze niedawno skarbiec był pełen i nic