festiwal twórczości Williama Whartona. Budzi to żywą irytację autorów i krytyków, których twórczość czytana nie jest. Należy do nich zapewne p. Dariusz Suska, który w artykule opublikowanym w "Życiu Warszawy" nie pozostawił na wspomnianym autorze suchej nitki. Jak wynika z tej wypowiedzi, spośród kilkunastu książek W. W. krytyk przeczytał jedną - debiutanckiego "Ptaśka" - oraz wstęp do ostatniej. Na tej podstawie napisał rozprawę: "o gubieniu poczucia winy kultury medialnej", o "<orig>transnaturalnym</> stadium poznania", o "ezoterycznym traktacie poświęconym neognozie", o tym, że "jesteśmy nieprzenikliwymi archipelagami", jednakże nie aż tak nieprzenikliwymi, by <q>"przekreślić możliwości ratio, propagować postmodernistyczny chaos i czułostkową gnozę"</>. W końcu dorzucił coś