pozbawienie się życia jest czynem niecnym i krótkowzrocznym (jako ucieczka od nieszczęść doczesnych skazująca na pogrążenie się w nieszczęścia na wieczność). Według św. Tomasza z Akwinu samozniszczenie jest sprzeczne z naturalnymi skłonnościami człowieka oraz stanowi naruszenie praw boskich: człowiek jest własnością Boga, który - w sprawach życia i śmierci - jest jedynym decydentem.<br><br>&lt;tit&gt; KARY DLA SAMOBÓJCÓW&lt;/&gt;<br><br>Odrębny problem to karanie samobójców, ich zwłok oraz rodzin samobójców. Początkowo w pismach Kościoła o karach ziemskich nie było mowy: św. Augustyn głosi potępienie, nie zaś karanie samobójców. Późniejsze surowe kary stosowane wobec zmarłych śmiercią samobójczą nasuwają nieodparcie porównania z pogańskimi praktykami bezczeszczenia zwłok wrogów.<br><br>Potępienie samobójstwa