obserwowanych w rzeczywistości, musimy więc znaleźć metodę pozwalającą wybrać te "właściwe" kombinacje. Z pomocą przychodzi tu teoria grup. Wiemy już, że funkcje falowe odpowiadające danemu poziomowi energetycznemu muszą transformować się przy dowolnych operacjach symetrii cząsteczki zgodnie z jedną spośród reprezentacji nieprzywiedlnych grupy symetrii cząsteczki; wymiar tej reprezentacji decyduje o krotności degeneracji poziomu. Powyższy warunek ogranicza możliwości doboru orbitali atomowych w wyrażeniu. Prześledzimy to dokładnie na kilku przykładach w dalszej części tego rozdziału. <br>Na koniec należy jeszcze raz podkreślić, że elektronowa funkcja falowa w postaci iloczynu orbitali molekularnych, nawet jeśli znaleziono je metodą pola samouzgodnionego, nie może być ścisłą funkcją własną hamiltonianu