stopni pokrewieństwa. U Franków salickich przypadająca na krewnych bocznych część wergeldu dzielona była między bliższe i dalsze kategorie w proporcji 6 : 2 : 1; w szwedzkiej Westrogocji z kategorii na kategorię kwota do podziału malała o połowę, w Islandii mniej więcej o 1/3, podobnie jak w prawie Frostathingu, gdzie stopa degresji wynosiła 3 : 2. Wszystkie te różnice wydają się jednak wariantami wspólnego schematu.<br> Gr(g(s ujawnia sposób pojmowania stopni pokrewieństwa w kulturze plemion germańskich, a zapewne także słowiańskich. Możemy dzięki temu wyrobić sobie pogląd na wielkość i strukturę wspólnoty krewniaczej. Była to grupa liczebnie pokaźna, wielokrotnie przewyższająca rozmiary tego, co