ze skutkiem ubocznym &lt;hi&gt;Końca ideologii&lt;/&gt;, o którym pisał Daniel Bell czterdzieści lat temu. Na szczęście, wraz ze snem o eudamonii przyszłości skończył się koszmar totalitarnej przeszłości. Pozostały, jakże ograniczone, praktyczne wybory teraźniejszości.<br><br>IV. O ile spór pomiędzy stronnikami dwóch terapii toczy się przede wszystkim wewnątrz postkomunizmu, równoległa dyskusja przeciwstawiająca zmiany dekretowane przez państwa zmianom spontanicznym, odbywa się głównie na zewnątrz, na płaszczyźnie czystej teorii. Nie zmienia to faktu, że ma ona praktyczne ramifikacje.<br>Interpretując w swoisty sposób ewolucyjne teorie Hayeka, niektórzy ekonomiści negują celowość aktywnego zaangażowania postkomunistycznego państwa w stworzenie nowego systemu, a zwłaszcza w przebieg prywatyzacji. W stanowisku tym (reprezentowanym