dziełem". Romans pedagogiczny Fénelona, opublikowany w 1699 roku, stał się objawieniem od chwili jego publikacji w języku polskim w 1750 roku (w Lipsku, w tłumaczeniu Trotza). Czego to "dzieło nieśmiertelne" uczyło? Zajrzyjmy do opisu Betyki, krainy żyjącej według praw natury, widzianej oczyma Adoama: <br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=64&gt; Wzorzec ten będzie się powtarzał. Ma wymowę demokratyczną, zwraca się przeciwko bogactwu, nierówności stanowej; proponuje powrót do czegoś w rodzaju wspólnoty rodowej. Łatwo zgadnąć, z jaką uwagą musieli czytać owe dzieła zwolennicy fizjokratyzmu, których myśli romantyzm rozwinie i zmodyfikuje, kreując wedle koncepcji Herdera i Brodzińskiego "polski charakter narodowy". To, że "oświeceni" mimo wszystko myśleli o manufakturach, rozwoju nauki