że jest wprost przeciwnie, że nie może być sam dla siebie autorytetem. Trzeba szukać prawdy i to prawdy przez duże P, ale jednocześnie nieustannie kontrolować rzekome osiągnięcia. Poszukiwanie i krytycyzm są siłą naszej kultury, siłą jej wiedzy, siłą wspaniałych konstrukcji intelektualnych, siłą sztuki, literatury...<br><br>Czy jest to siła, która równoważy despotyzm rozumu, jego niszczycielskie zapędy?<br><br>- Czy równoważy? Może w pewnym stopniu, skoro kultura europejska jest wielka; ma swoje straszne strony, ale ma swoje szczyty. Wydała przecież i Kartezjusza, i Kanta, Husserla i Bethovena, katedry gotyckie, Dantego, Szekspira...<br><br>Ale mamy też i Hitlera, i Stalina. Może to są zjawiska komplementarne?<br><br>- Skąd to