koloru, jako warstwy obrazu, uczynić wartość nadrzędną. Nieomal jedyną. Z takim rozumieniem pojęcia "koloryzm" nigdy się nie identyfikowałem. Dla mnie kolor był i jest bardzo istotnym środkiem wyrazu - ale nie jedynym. Zawsze pragnąłem być malarzem przedstawiającym i zawsze było dla mnie ważne namalowanie dobrego obrazu. Patrzyłem sceptycznie na uwagi i despotyzm profesorów, którzy wymagali bezwzględnie tego, czego sobie życzyli... A nie życzyli sobie tak zwanej treści w obrazie, malarsko-literackiej metafory.<br>Od początku starałem się kształtować specyficzny dla siebie repertuar wyrazowy i zawsze byłem przekorny. W czasie moich studiów istniał pęd ku abstrakcji, zwiększały się formaty - a ja malowałem obrazy małe