się zabić go na ulicy. Napisała więc list z prośbą o spotkanie, w którym obiecywała ciekawe informacje o ukrywając uch się żyrondystach. Została przyjęta o wpół do ósmej wieczorem.<br> Marat, ciężko chory na egzemę, jak zwykle moczył się w wannie, co przynosiło mu pewną ulgę. Zasłonięty prześcieradłem pisał odezwę na deszczułce. Ich rozmowa trwała kwadrans i nie była zbyt burzliwa. W pewnym momencie Charlotta wyciągnęła nóż i wbiła go aż po rękojeść w samo serce "przyjaciela ludu".<br> Stanęła przed trybunałem i oświadczyła, że chlubi się swoim czynem i żałuje tylko, że nie mogła zabić wszystkich Maratów. Na placu Rewolucji poprosiła, aby