przedmiotów o pewnej typowości oraz stopniu podobieństwa. Zawiera zatem szerokie pole odniesienia do tworzenia możliwych interpretacji. Zakres interpretacji elementów warstwy wizualnej komunikatu jest elastyczny i zależy od intensywności oraz jakości percepcji. W ujęciu Seweryny Wysłouch charakter symboliczny kodu obrazowego wynika z czterech podstawowych sposobów tworzenia symbolu wizualnego: <br>- wyizolowania przedmiotu lub detalu; <br>- określenia szczególnej konfiguracji znaków ikonicznych;<br>&lt;page nr=61&gt;<br>- deformacji poszczególnych znaków ikonicznych; <br>- identyfikacji komunikatu związanej ze zmianą konotacji znaku. <br>Izolowanie przedmiotu związane jest z oddzieleniem go od naturalnego kontekstu, w jakim występuje w polu percepcji. Określenie konfiguracji znaków wiąże się z umieszczeniem elementów kodu wizualnego w systemie relacji wobec innych elementów warstwy wizualnej