to zupełnie niepojęte, jest także naczyniem radości" (przekład Justyny i Jana Grzegorczyków). A wtedy uprzedmiotawia się to w naszym winie, które dźwiga na sobie odpowiedzialność tyleż za metaforę, co za właściwy napój do obiadu. Refleksja nad nim to jakby medytacja nad życiem, w którym cierpienie utknęło między znakiem boskim a diabelskim. <br> Z tego pogranicza nie można się wycofać, ono ma funkcję i siłę sprzężenia zwrotnego - jak wino - ma swoją moc pocieszycielską.<br><br>*<br><br> Wino jest jak duch ludzki, tyleż z niego uniesienia i modlitwy, co miłości i zaklęć. Życie duchowe człowieka snuje się jak dym nad płomieniem piekła, spala się, gdy utknie nazbyt