Ilustrują procentowy udział poszczególnych gatunków w zespole, czyli w produkcji pierwotnej biocenozy. Miarą może być liczba osobników, bądź masa czy objętość skamieniałości (ryc. 1.14). Nie jest to sposób wygodny do ukazania zmian składu zespołów następujących po sobie w czasie ani tym bardziej kontinuum zespołów. W takich sytuacjach użyteczny jest diagram, którego poprzeczna oś wyskalowana jest w procentach, a druga oś odpowiada miąższości skały, odległości pomiędzy próbkami bądź określa absolutny czas geologiczny (ryc. 1.15). Sposób ten pozwala na bardzo czytelne ukazanie zmian stosunków pomiędzy najpospolitszymi gatunkami, daje też pewne wyobrażenie o stopniu zróżnicowania zespołów. To najlepsza podstawa do analizy zmian