ciągu wieloletnich badań w Gorcach, zapoznano się z pionowym rozmieszczeniem gatunków chwastów z zaznaczeniem górnych granic ich występowania; przeprowadzono również badania nad zjawiskiem zubożenia całych zbiorowisk, występujących na różnej wysokości; skontrolowano ekologię rozsiewania się składników synantropijnych zespołów polnych; zestawiono spektra disseminacyjne; zajęto się pionowymi wędrówkami chwastów oraz zagadnieniem zawlekania ich diaspor wraz z materiałem siewnym.<br>Przy opracowaniu rozsiewania się chwastów w zespołach polnych Gorców wyróżniono pięć klas disseminacji spontanicznej (wraz z dziewięcioma podklasami) opartych na systemie A. Medweckiej-Kornaś, a mianowicie: autochory (samoczynne rozrzucanie nasion), anemochory (pośredniczenie wiatru), barochory (działanie siły ciężkości), hydrochory (pośredniczenie wody), zoochory (udział zwierząt).<br>Interesująco przedstawia się