to tu, to tam, trzymając się za głowę. Fotel jeden na lewo od postumentu. Drugi bliżej środka sceny. Drzwi na prawo i na lewo<br> PAWEŁ BEZDEKA<br>Boże, Boże - nadaremnie wzywam Twoje imię, bo właściwie w Ciebie nie wierzę. A kogoś wezwać muszę. Zmarnowałem życie. Dwie żony, szalona praca - nie wiadomo dla czego - bo ostatecznie filozofia moja nie jest oficjalnie uznana, a resztki moich obrazów zniszczono wczoraj, z rozkazu naczelnika Syndykatu Wyrobów Ręcznego Paskudztwa. Jestem zupełnie sam.<br> POSĄG<br> nie ruszając się; głowa oparta na rękach<br>Masz mnie.<br> PAWEŁ BEZDEKA<br>I cóż z tego, że cię mam. Wolałbym nie mieć cię wcale. Przypominasz mi