winem się nie zmoże.<br> Mniej głośno jest tu o winach białych, którymi Toskania nie słynie, aczkolwiek ma taki skarb jak San Gimignano, o którym Jarosław Iwaszkiewicz napisał piękne opowiadanie, a które szczyci się zarówno zachowaniem aż trzynastu średniowiecznych wież, wyrastających między Certaldo a Volterrą z krajobrazu Boccaccia, jak i odpowiednią dla tej scenerii Vernaccią. Temu eleganckiemu, o czystej, aromatycznej wytrawności winu można przeciwstawić jedynie szlachetne Orvieto, ale tu geografia przenosi już nas do Umbrii.<br> To żywe, choć stare serce kulturalnej Italii (Piero della Francesca, Perugino, Rafael, no i oczywiście święty Franciszek z niezwykłym Asyżem w spadku...) oferuje akurat tyle, ile trzeba: białe