Zdarzyło mi się pisać pod moich marksistowskich kolegów we wczesnej młodości, zdarzyło mi się pisać pod patriotyczną Warszawę za niemieckiej okupacji. Być może pójście na emigrację było dla mnie ratunkiem, bo w ciągu wielu lat Francji i Ameryki nie pisałem pod zachodnią publikę, ale przeciw niej. I właściwie mój sukces dlatego jest dla mnie cenny, że przypadł najeżonemu, bez ustanku zaznaczającemu, że nie jest jednym z nich. Natomiast dopóki nie zerwałem z warszawskim rządem, już zaczynałem pisać pod wymagania socrealizmu.<br> Nie mogę odnosić się przychylnie do polskich literatów, którzy po 1989 roku zaczęli pisać pod zachodni rynek wydawniczy. Ani do młodych poetów