była ani mniej brudna, ani mniej cuchnąca przypieczonym łojem niż inne w tej dzielnicy. Za bilardem, w głębi, siedziało przy stoliku nakrytym papierem dwóch młodych ludzi odzianych w bryczesy, długie marynarki i chromowe buty "oficerskie".<br>jeden z nich rozmazywał palcem krążek wilgoci, który pozostał przy kuflu piwa, drugi ziewał i dłubał w zębach cmokając smakowicie. Oczy ich szkliły się po dobrym obiedzie. Młodszy Makoszczak, o twarzy nieco mniej pryszczatej, przywołał skinieniem ręki opalonego młodzieńca i zapraszająco podsunął krzesło.<br>Chodziło o melasę. Kilka beczek melasy. Miały zostać odstawione przez pewnego furmana do pewnego składu materiałów opałowych przy ulicy Wroniej. Furman woził tę