Maria Morstin-Górska i Zofia Starowieyska-Morstinowa, bardzo miłe panie, zwłaszcza Starowieyska o dość radykalnych poglądach.<br>Tadeusz Kudliński to mój długoletni przyjaciel. Poznaliśmy się przed wojną w Konfraterni Teatralnej i żyliśmy blisko siebie przez całą okupację, współpracując w teatrach konspiracyjnych i uczestnicząc w domowych spotkaniach literackich. Tadeusz po wojnie odsiedział długoletni wyrok za udział w Unii, która była tajną organizacją, ale to go nie załamało i powrócił do działalności literackiej i związkowej w pełni sił. Był dla mnie zawsze swojego rodzaju wzorem moralnym, zwłaszcza gdy spotkaliśmy się w celi 91 na Montelupich, aresztowani przez gestapo. Tam Tadeusz wykazał wielki hart i