on to wszystko robi?<br>Jerzy uśmiechnął się. Doskonale już rozumiał.<br>- Nabiera nas, to raz. A po wtóre, chce mu się, żebyśmy go posłuchali - wtedy będzie triumfował i pewnie mu się zdaje, że już od tej chwili zawsze będziemy go słuchać. Tylko o jednym zapomina, że takie posłuszeństwo wymuszone nie jest długotrwałe. Daleko praktyczniej inaczej się urządzić.<br>- Jak? - zapytała Zoja patrząc w ziemię.<br>Jerzy nie chciał powiedzieć. Władek znowu się uniósł.<br>- To jest bez sensu - krzyczał wywijając tornistrem - jak on może nie rozumieć tego, że ważniejsze jest to, czego wszyscy chcemy, niż to, czego on jeden chce? My wszyscy razem jesteśmy sto