retoryczne w tym sensie, iż są odejściem od ontologicznego ujęcia prawdy <br>w kierunku dialogowej i performatywnej koncepcji. O ile dekonstrukcjonistyczne <br>podejście Faure'a do nauk mistrzów zen jest interesujące i nowatorskie, <br>o tyle niektóre jego wnioski są niewątpliwym uproszczeniem. Faure sugeruje <br>bowiem, że enigmatyczna struktura koanów jest wyrazem nie tyle dążenia do <br>prawdy, ile przejawem woli mocy (ang. will to power). Taka interpretacja <br>może być słuszna jedynie w wypadku konkretnych, często marginalnych <br>funkcji koanu (na przykład użycia koanów w rytuałach pogrzebowych <br>w średniowiecznej Japonii), natomiast nie ma nic wspólnego z podstawową <br>funkcją koanu, którą jest opis rzeczywistości, będącej 'absolutnie sprzeczną <br>samotożsamością', zgodny z