wieczny amen". <br>Ale wstyd mi podejść do Niego. Skoro tyle dorosłych, świadomych lat żyłam bez Boga, w ogóle nie wliczałam Go w swoje obrachunki ze światem, to nie mogę teraz... tylko dlatego... że umieram. <br>A może nie tylko wstyd. Gdybym się poddała Bogu - nie zostałaby mi nawet rozpacz. Musiałabym wytrwać do końca. Bo rozpacz jest grzechem. Jest nieprzyjęciem losu. Buntem wobec woli bożej. Bo zabić siebie nie wolno.<br>A jeśli to nie znaczy koniec? Jeśli to znaczy etap, stan, przepoczwarzenie?<br>Uwierzyć. Zamknąć oczy i płynąć łagodnie w nicość. Byłoby to dobre. Byłoby bardzo dobre. Ale nie mogę tego zrobić. Więc dmucham na