jeszcze urodę Beby, jej brokatową różową suknię opinającą dekolt, napełnił po brzegi szklankę. Z zapatrzenia ocuciła go ściekająca mu po palcach whisky.<br>- "I nie mówcie mojej miłości, że umarła" - wyrecytował znowu Wolfgang. - Podoba się pani? To jedno zdanie mówi o milionach opuszczonych, zawiedzionych, zapomnianych miłości. Ktoś zostawiony nie chce się do tego jeszcze przyznać i choć został sam, pragnie, by miłość żyła moment dłużej niż uczucia.<br>- Co pan może wiedzieć o miłości - fuknęła Beba wsparta o szklankę whisky.<br>- Nic. Dlatego jestem przy pani, by się o niej czegoś dowiedzieć.<br>- Ode mnie? - artystka była oburzona. - Ode mnie nie dowiesz się, mój młody przyjacielu, nic