się poddała Bogu - nie zostałaby mi nawet rozpacz. Musiałabym wytrwać do końca. Bo rozpacz jest grzechem. Jest nieprzyjęciem losu. Buntem wobec woli bożej. Bo zabić siebie nie wolno.<br>A jeśli to nie znaczy koniec? Jeśli to znaczy etap, stan, przepoczwarzenie?<br>Uwierzyć. Zamknąć oczy i płynąć łagodnie w nicość. Byłoby to dobre. Byłoby bardzo dobre. Ale nie mogę tego zrobić. Więc dmucham na płomyk lampki oliwnej palącej się przed wizerunkiem Chrystusa, zdjętym z chusty św. Weroniki - i zostaję sama - z moją własną rozpaczą, z moim własnym strachem.<br>Wychodzę z kościółka. Przez podmokłe łąki nad rzekę. Świstawka się nazywa. Utopić się w Świstawce. Utopić