aż któryś z nemrodów podejdzie "na strzał". Bywało, że zjawiał się jednocześnie i byk i myśliwy, ten ostatni dochodził do strzału i wtedy pan Andrzej triumfował podwójnie. Przeważnie jednak niefortunny łowca wracał jak niepyszny z udanego podchodu i błagał potem kolegów o szybkie zapomnienie sprawy. No cóż - koledzy, wzruszeni butelką dobrego koniaku zapominali, delektując się smakiem i aromatem bursztynowego trunku. Zdarzało się też, że pan Andrzej wypełniał cały las byczym głosem, a niewtajemniczeni zachwycali się wspaniałym rykowiskiem. Czyżby i w tym roku? <br> I nagle zrozumiałem dlaczego słyszałem ryczące w pełnym słońcu byki. Dziwiłem się wtedy, że koledzy siedzą spokojnie w leśniczówce