Andorrę&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Australię&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Brunei&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Islandię&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Japonię&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Liechtenstein&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Monako&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Nową Zelandię&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Norwegię&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;San Marino&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Singapur&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Słowenię&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Szwajcarię&lt;/&gt;. Podstawowym kryterium włączenia się do tego programu jest nieprzekraczająca 3 proc. liczba odrzuconych wniosków wizowych, rozpatrywanych przez amerykańskie konsulaty w danym kraju. W wypadku &lt;name type="place"&gt;Polski&lt;/&gt; liczba ta sięga obecnie 30 proc., ale tylko od dobrej woli władz amerykańskich zależy takie ustalenie kryteriów rozpatrywania wniosków wizowych, aby większość dyskwalifikowanych dotąd Polaków mogła jednak otrzymać wizy.<br>Wiadomo bowiem, że w wielu wypadkach decyzje pracowników amerykańskich konsulatów w &lt;name type="place"&gt;Warszawie&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Krakowie&lt;/&gt; są rażąco arbitralne, a polski obywatel często nie ma żadnej możliwości niezbitego udowodnienia, iż nie zamierza na