zaadaptował symbole i nauki<br>chrześcijańskie, przyczyniając się do powstania ezoterycznej gnozy<br>chrześcijańskiej. Przejął z Ewangelii wiele nowych i ożywczych<br>nabytków, traktując ją również jako przekaz tajemny. Ani Klemens, ani<br>Tertulian czyniący aluzje do nauk hermetycznych nie mieli im niczego za<br>złe, a święty Augustyn podziw dla nich łączył z domieszką dobrotliwych<br>przymówek. Ten podziw (pobłażliwość?) może wskazywać na to, że<br>hermetycy nie byli uważani za schizmatyków zagrażających czystości<br>wiary ani jej jedności, a widziano w nich raczej poprawnych chrześcijan<br>in spe.<br> Mając książkę prof. Zielińskiego przed sobą, trudno się powstrzymać<br>przed zaczerpnięciem garściami z poważnego materiału historycznego i<br>filozoficznego, jaki zawiera