w duszę, w serce - to odbywało się w tych rejestrach. Brzmi to może egzaltowanie, ale nie potrafi tego inaczej nazwać. Przed żadnym reżyserem nie potrafiłaby tak się obnażyć. On zaś prywatność wykorzystywał w pracy jako budulec ról i jakoś nikt się przeciw temu nie buntował.<br>Postać Ofelii może być tu dobrym przykładem. Wedle koncepcji Swinarskiego miała być chora na poczucie winy. Wobec Hamleta i potem wobec ojca przez niego zamordowanego. Pamiętam też, z czego się taka interpretacja zaczęła... Był to okres, gdy miałam bardzo trudną sytuację w domu. Po kolejnych aferach z Wieśkiem, trwających całą noc, zasnęłam o ósmej rano i