tamta wieś i wzgórze już prawie w słońcu. <br>Pani Romeyowa była zawsze przekonana, że deszcz zaraz się skończy, zbiory będą doskonałe, a każda nowa służąca jest ideałem pracowitości i porządku. <br>Tym razem jednak nie omyliła się. <br>Nad zamkiem świeciła pogoda promienna. Deszcz musiał tu być bardzo nieduży, bo kopyta koni dobywały spod cienkiej warstwy wilgoci suchy piasek. <br>Woda błyszczała na dachu i gzymsach, bluszcz opinający popękane mury nadawał zamkowi pozór życia. Ale drzwi pozabijane deskami, okna nagie i puste zdradzały martwotę wnętrza, pustkę rozległych sal. <br>- Tu chyba nikt nie mieszka - powiedział Hubert niespokojnie. <br>Rzeczywiście w zamku nikt nie mieszkał - życie odeszło