wzrastał udział wydatków na edukację, ochronę zdrowia, opiekę społeczną oraz na ubezpieczenie społeczne. Budżet państwa ewoluował więc wyraźnie w kierunku budżetu administracyjnego oraz socjalnego, przy radykalnym ograniczeniu wydatków na gospodarkę (dotacje dla przedsiębiorstw oraz inwestycje). <br>Zalążki kryzysu finansów publicznych państwa tkwiły jednak nie tylko w nadmiernie optymistycznych przewidywaniach odnośnie do dochodów budżetowych, lecz także w koncepcyjnym nieprzygotowaniu na wypadek załamania się budżetu państwa. <br>Poszukując przyczyn kryzysu finansów publicznych należy podkreślić, że w okresie transformacji państwo stanęło wobec nowego wyzwania socjalnego i finansowego, związanego z pojawieniem się bezrobocia, którego rozmiary zaczęły niebezpiecznie wzrastać w roku 1991, co musiało znaleźć wyraz w wydatkach