co wtrącam swoje trzy grosze.<br> - Ja wiem - mruknął niespodziewanie Wiesław. Pracowicie mierzył coś na arkuszu. - Tym razem jednak sprawa jest zasadnicza. Ona żąda protekcji dla Tośka. Chce, żebym prosił, żebrał, już dziś, kiedy on jeszcze nawet nie zdawał matury. Za mnie nikt nie świecił oczami. Radziłem sobie w różnych czasach, dochrapałem się czegoś. Irena ma za nic własne dziecko. Nie wierzy w nas. W co ona w ogóle wierzy? Kiedyś była inna.<br> - Wszyscy byliśmy inni. Ty także.<br> - Sądzę, że przegrana nie zawsze jest przegraną. Jest takie coś jak godność, zaś Irena...<br> - Kocha Tośka. Jak każda matka lęka się o niego. Nie wiesz