nam, że prawdopodobieństwo znalezienia elektronu przypada w połowie na obszar w pobliżu każdego z jąder. Zestawienie wzorów <gap> pokazuje, że jeśli stan elektronu opisany jest przez funkcję <gap>, to w miarę zbliżania się jąder prawdopodobieństwo przebywania elektronu w obszarze pomiędzy jądrami rośnie. Taki rozkład ładunku w cząsteczce, ze znacznym ładunkiem ujemnym pomiędzy dodatnio naładowanymi jądrami, jest stabilny z punktu widzenia elektrostatyki. Jeśli natomiast stan elektronu jest opisany przez funkcję <gap> to prawdopodobieństwo znalezienia go między jądrami maleje. W szczególności funkcja <gap> w ogóle znika na całej płaszczyźnie prostopadłej do osi cząsteczki i dzielącej ją na pół, tam bowiem odległość od obu jąder jest jednakowa i