Typ tekstu: Książka
Autor: Bartosz Grzegorz
Tytuł: Druga twarz tlenu
Rok: 1995
Autor: Bartosz Grzegorz
Tytuł: Druga twarz tlenu
Rok: 1995
1.2.3.
Wchodzenie przez atomy w kowalencyjne związki chemiczne oznacza tworzenie orbitali cząsteczkowych (molekularnych), czyli obszarów, w których poruszają się elektrony w cząsteczkach. Orbitale te mogą mieć charakter orbitali wiążących, jeśli elektron większość czasu spędza pomiędzy jądrami atomów tworzących cząsteczkę (co sprawia, że ujemny ładunek elektronu działa przyciągająco na dodatnio naładowane jądra atomów tworzących cząsteczkę), bądź orbitali antywiążących, jeśli elektron znajduje się głównie na zewnętrznych krańcach cząsteczki (co pozwala na ujawnienie się sił odpychających między jądrami) (rys.
1.2.4). Orbitale wiążące decydują o trwałości cząsteczki; orbitale antywiążące zmniejszają trwałość wiązania, niwelując efekty energetyczne orbitali wiążących.
Kombinacja dwóch atomowych orbitali
Wchodzenie przez atomy w kowalencyjne związki chemiczne oznacza tworzenie orbitali cząsteczkowych (molekularnych), czyli obszarów, w których poruszają się elektrony w cząsteczkach. Orbitale te mogą mieć charakter orbitali wiążących, jeśli elektron większość czasu spędza pomiędzy jądrami atomów tworzących cząsteczkę (co sprawia, że ujemny ładunek elektronu działa przyciągająco na dodatnio naładowane jądra atomów tworzących cząsteczkę), bądź orbitali antywiążących, jeśli elektron znajduje się głównie na zewnętrznych krańcach cząsteczki (co pozwala na ujawnienie się sił odpychających między jądrami) (rys.
1.2.4). Orbitale wiążące decydują o trwałości cząsteczki; orbitale antywiążące zmniejszają trwałość wiązania, niwelując efekty energetyczne orbitali wiążących.
Kombinacja dwóch atomowych orbitali
1.2.3.<br>Wchodzenie przez atomy w kowalencyjne związki chemiczne oznacza tworzenie orbitali cząsteczkowych (molekularnych), czyli obszarów, w których poruszają się elektrony w cząsteczkach. Orbitale te mogą mieć charakter orbitali wiążących, jeśli elektron większość czasu spędza pomiędzy jądrami atomów tworzących cząsteczkę (co sprawia, że ujemny ładunek elektronu działa przyciągająco na dodatnio naładowane jądra atomów tworzących cząsteczkę), bądź orbitali antywiążących, jeśli elektron znajduje się głównie na zewnętrznych krańcach cząsteczki (co pozwala na ujawnienie się sił odpychających między jądrami) (rys.<br>1.2.4). Orbitale wiążące decydują o trwałości cząsteczki; orbitale antywiążące zmniejszają trwałość wiązania, niwelując efekty energetyczne orbitali wiążących.<br><gap><br>Kombinacja dwóch atomowych orbitali
