ład i harmonia. W sumie broniła kosmosu przed chaosem, uznawał obecny stan rzeczy za odbicie choćby i niedoskonałe wiecznego ładu i zmierzała do utwierdzenia (także ulepszenia) a nie do zmiany i odrzucenia wywodzonego (nie w pełni słusznie) z chrześcijańskich pojęć moralnych porządku społeczno-politycznego. Reformacja przynosi kontrowersje na temat niektórych dogmatów, ale wciąż mało kto podaje w wątpliwość wspólne uniwersum chrześcijańskie.&lt;/intro&gt;<br> Aż do czasów oświecenia stosunki literatury i kościoła układały się więc w zasadzie harmonijnie. Przełomu dokonują tutaj pisarze oświecenia dążący do zupełnego oswobodzenia człowieka z kategorii teologicznych. Teocentryzm zastąpiony zostaje antropocentryzmem. &lt;page nr=3&gt; Rozum ludzki - nie boski - staje się dla wielu jedynym