politykę partii uzyskali komunistyczni liberałowie, dostrzegający konieczność wolnorynkowych reform ekonomicznych i demokratyzacji życia politycznego. Wielu z nich rekrutowało się spoza kręgów partyjno-państwowej biurokracji, niektórzy zostali zapewne powołani na stanowiska zgodnie z kryteriami modelu lojalnego eksperta&#149;6. Innymi słowy, nomenklatura z roku 1988 nie miała już nic wspólnego z dogmatyczną nomenklaturą Gomułkowską, mentalnie ukształtowaną jeszcze przed wojną i w okresie "walki o władzę ludową". Niewiele miała też wspólnego z technokratyczną, lecz doktrynerską nomenklaturą Gierka.<br>Przebieg procesu zmian kadrowych w komunistycznej nomenklaturze był bardzo silnie uwarunkowany poziomem stabilności politycznej w danym okresie i osobistą pozycją przywódcy. W okresach stabilizacji niemal w