Diament, ojczulku - odrzekł zapytany tym samym tonem.<br>- Jesteś żeglarzem, synku?<br>- Jestem Wiatromistrzem - odpowiedział "synek", a w jego głosie pojawiły się złe nutki. <br>Zmarszczka między brwiami kapitana pogłębiła się.<br>- Dobrym? - miejsce kpiny w jego głosie zajęła nieufność. <br>- Jedynym na tej łajbie - powiedział Diament, urażony. - A gdybyś chciał mnie wynająć tam, w dokach, byłbym najdroższy. Wszyscy tu jesteśmy "błękitni", człowieku.<br>- Jak silny będzie sztorm? <br>- Szóstka, może siódemka w skali. Cały jestem w "mrówkach". Powietrze smakuje jak żelazo. Nadchodzi od lądu. Mamy jeszcze ze dwie godziny spokoju. Potem nas dogoni i... Losie, chroń niewinnych.<br>- Ja bym uwierzył - wtrącił się sternik. - Co szkodzi?<br>Kapitan podjął