dłonią przeczącą podziękuje. Otworzy usta, jak u laryngologa, i palcem popuka w sztuczne zęby. I ponownie odmówi. <br>Ciastka na miodzie i na maśle. Tylko słychać było chrupanie. Kiedy Hans kończył trzecią rybkę, w drzwiach ukazała się znowu Gerta. Podeszła i miękko położyła mu rękę na ramieniu. <br>- Cieszę się, że... - nie dokończyła. <br>Podniósł ku niej oczy. "Dobrze jej z tym rumieńcem". I jakby to były gratulacje za wyjątkowo smaczne ciastka, ujął jej rękę i pocałował. Przytrzymał dłoń przy twarzy. Pochyliła się ku niemu tak, że piersią trąciła mu czoło. Usłyszała jego oddech. "Poczuł mnie". <br>A tu głos Franca zza bufetu. <br>- Jaaa... - Odpowiedziała