zdobywanie owej łaski w odosobnieniu, na załatwianie rachunków między Bogiem i duszą ludzką w czterech ścianach. Ecclesia miała być pośredniczką, rozdawczynią łask poprzez ustanowione w tym celu sakramenty. I jakkolwiek rozum ludzki nie był otoczony pogardą, to zawsze miał to być rozum, chodzący ścieżką zakonu Pańskiego, rozum - wyrażając się językiem doktorów Kościoła - prześwietlony słońcem nadprzyrodzonej wiedzy. W tej nieufności do ludzkiego uposażenia w przymioty zdrowego sądu, w odwoływaniu się nie do wyczucia przeciętnego człowieka, ale do zdania Ecclesiae militantis - wyraża się właśnie pesymistyczny pogląd na naturę ludzką, skażoną grzechem pierworodnym i niezdolną do rozróżniania dobra i zła bez użycia nadzwyczajnych środków. Odrodzenie