Saramonowicza w Narodowym, a może w rozpasanych reżyserską pychą ostatnich widowiskach Krystiana Lupy, by sięgnąć po przykłady z dwu biegunów.<br>Ktoś taki jak Seweryn musi zmarszczyć brwi, gdy widzi, że w czasach wolnego rynku i powszechnej walki o pieniądze zapomina się o podstawowym ekonomicznym rachunku.<br><br>Jak lubić Seweryna, skoro nie dołącza się do chóru klakierów? Gdy nasi recenzenci donoszą o światowych sukcesach polskich twórców, on może zweryfikować ich oceny. Kiedy Krzysztof Warlikowski wystawia w Nicei "Sen nocy letniej" Szekspira i połowa publiczności wychodzi w trakcie przedstawienia, czytamy, że straszni francuscy mieszczanie nie zrozumieli wielkiego artysty. Tymczasem paryski punkt widzenia daje Sewerynowi inną