istnień. Ale idzie się na to dno ze świadomością sensu, który odsłania nam nadzieja. Nadzieja przynosi pociechę. Pociecha wyrasta z pewnej przyszłości, której jednak - niestety - wciąż jeszcze nie ma. A teraźniejszość jest i jest pełna bólu. Na pełni bólu rośnie wybór nadziei podjęty absolutnie na przekór bólom. W miarę jak dopełnia się i rośnie w człowieku ten wybór, zarazem dojrzewa w nim heroizm.<br><br>&lt;tit&gt;NADZIEJA CHRZEŚCIJAŃSKA&lt;/&gt;<br><br>W świat nadziei ludzkiej i w świat budowanego przez nią heroizmu wkroczyła kiedyś Ewangelia. Nadzieja chrześcijańska dotknęła jakiegoś szczególnie czułego miejsca w człowieku. Są słowa, które nie tylko opisują rzecz, lecz także wydobywają ją z ciemności, czynią