państwowych nie stanowiły pierwszoplanowego zagadnienia w trakcie przygotowywania założeń reformy ustroju gospodarczego Polski. W planie Balcerowicza przedłożonym Sejmowi w październiku 1989r. i przyjętym w końcu roku w postaci pakietu ustaw założono, że "najpierw trzeba uporać się z takimi problemami makroekonomicznymi jak deficyt budżetowy, inflacja, rezerwy walutowe i zadłużenie zagraniczne, a dopiero później z podstawowym, trudnym i czasochłonnym zagadnieniem nieefektywności mikroekonomicznej". Przy czym kwestie stabilizacji makroekonomicznej i liberalizacji mikroekonomicznej postanowiono rozwiązać w sposób szokowy, natomiast kwestie prywatyzacji i zmian instytucjonalnych - w sposób ewolucyjny. Z perspektywy lat wydaje się, że wybór ten dokonany został słusznie. Plan Balcerowicza zakładał, że "twarde" finansowanie przedsiębiorstw oraz