ten Żydziak nie jest wtedy tak bardzo żydowski. A to było dobre dziecko, ta Brońcia, Brajńcia właściwie...<br>Zamyślił się nad tym rankiem majowym sprzed sześciu lat, nad tamtym Szczęsnym, co przeminął jak ptasi cień na rozigranej fali.<br>- Coś wam jednak jest, panie Szczęsny. Powiedzcie, może poradzę.<br>Poczciwa była ta Madzia, doprawdy.<br>- Czemu się uśmiechacie? Ja i tak zaraz odgadnę. Trzymając jego dłoń na kolanach, brzuśćcem palucha wygładziła, po czym ostrożnie bruzdy u przegubu dotknęła.<br>- Krew - wymówiła wreszcie.<br>Głos jej zmienił się na bardziej śpiewny i niski, jakby z półsnu wieszczący.<br>&lt;page nr=273&gt; <br>- Z tej krwi nie obeschłej... bab - el - mandeb... szariwari-straszny gniew