święcie" zdaje się wskazywać, że mowa o zgromadzeniu dorocznym. Wiece, o których pisał Helmold, odbywały się częściej: nie co poniedziałek wprawdzie, jak mniemał kronikarz, ale zapewne co miesiąc (księżycowy). Najdalej idące podobieństwo łączy jednak opowieść Helmolda z rozdziałem 6 Żywota św. Lebuina, gdzie opisano z nadzwyczajnym bogactwem szczegółów przebieg wielkoplemiennego, dorocznego wiecu Sasów w Marklo nad Wezerą.<br>Tak zwana Vita Lebuini antiqua jest kompilacją. Między 840 a 864 r. anonimowy hagiograf połączył w jedną całość te fragmenty żywotów opata Grzegorza z Utrechtu i biskupa Liutgera, w których wspomniano o działalności misyjnej Lebuina oraz nieznany skądinąd tekst, określony przez Martina Lintzla jako