co? Kazimiro Wacławowna, niechże pani tu idzie!<br><br>Panna Kazimiera stała onieśmielona na uboczu i dopiero teraz ją zauważyliśmy. Pierwsza podbiegła do niej Krysia i zarzuciła jej ręce na szyję.<br><br>- Gdzie nasz tragarz? - wołał Jurczenko. - Nie pamiętam numeru.<br><br>- Sieaście - powiedział Sierioża niewyraźnie jak zwykle.<br><br>- O, siedemnastka, jest! Nieś, bracie, bagaż do dorożki. Czy macie w Wielkich Łukach dorożki?<br><br>Przeszliśmy na drugą stronę dworca, tragarz załadował walizki i ruszyliśmy w kierunku miasta. Jurczenko jechał z Krysią i Sieriożą w jednej dorożce, w drugiej - matka, panna Kazimiera i ja. Siedziałem na przedniej ławeczce i przyglądałem się pannie Kazimierze. O, to już nie była dawna